Ik ben dol op spektakelfilms waarin visueel heel veel gebeurd, een fijn doorwrocht romantische drama kan natuurlijk ook heel prettig zijn, maar in de bioscoop ga ik toch het liefst naar films waarin je ondergedompeld wordt. Films waar de illusie centraal staat en alles dus kan, in tegenstelling tot architectuur. En wat het belangrijkst is, geluid en beeld helemaal op elkaar zijn afgestemd, want dat is toch het grootste manco van de werkelijkheid. Natuurlijk houd ik van films als Metropolis en Bladerunner (tja, ik blijf architect). Maar mij kan je zeker wakker maken voor films van Baz Luhrman, Francois Ozon en Pedro Almodovar want ik hou van hun thema’s, maar vooral van hun kleurgebruik.
